Η θεατρολόγος και εκπαιδευτικός Μαρία Μαρή ήρθε και είδε την παράστασή μας τον Μάιο και μας έκανε την τιμή να τη σχολιάσει κριτικά στην εφημερίδα "Αμαρυσία"
Την ευχαριστούμε θερμά!
Αμαρυσία
30 Μαΐου 2017
Στο Ιδιόμελο ακόμα μια φορά μια ενδιαφέρουσα παράσταση από την ομάδα «Αλληλέγγυες Νότες», που συντονίζει η Γεωργία Δεληγιαννοπούλου.
Πρόκειται για μια αναζήτηση της γυναικείας μορφής μέσα από τα κείμενα και τη μουσική. Στην εισαγωγή στήνεται το σκηνικό και ακούγεται το τραγούδι «Κεφαλοδέσι» από την Ολυμπία Μπογδανοπούλου. Το κεφαλοδέσι, το «τσεμπέρι», μονόχρωμο ή λευκό ή σταμπωτό, χαρακτηριστικό για κάθε ηλικίαπουπαρουσιάζει μεγάλη ποικιλία στη μορφή και στο σχήμα του στην ελληνική παράδοση. Η γυναίκα δεν μπορεί να είναι ξεμαλλιάρα, «αναμαλλαρέα» όπως την έλεγαν οι Βυζαντινοί. Φορεί το κεφαλοδέσι της ή το κάλυμμα της κεφαλής, μαζεύει τα μαλλιά της σε πλεξίδες. Μετά το κεφαλοδέσι,
σήμα κατατεθέν των γυναικών στα περισσότερα μέρη τουκόσμου, η παράσταση θα συνεχιστεί με το εκπληκτικό κείμενο της Γ. Δεληγιαννοπούλου, από το βιβλίο «Ανασαίνει ο κήπος», βιωματική δίχως άλλο διήγηση, που αφορά το προσκύνημα στην Τήνο του κοριτσιού με τη μητέρα της, τακτική επίσκεψη στην Παναγία για την εκπλήρωση τάματος. Εξαιρετική η ερμηνεία της Νάσιας Σταματάρα, που θυμάται και πίνοντας ελληνικό καφέ ανακαλεί εκείνη τη γνωστή σε όλους μνήμη από το προσκύνημα στην Τήνο τον Δεκαπενταύγουστο, με τον συνωστισμό στο πλοίο, με την ιδρωτίλα, με τις γυναίκες να ανεβαίνουν με πληγιασμένα γόνατα στην εκκλησία. Υπέροχος ο λόγος και εξαιρετι-
κή η απόδοσή του. Οι καρέκλες κάτω και ακούγεται το «Μάνα μου Μάνα», Βυζαντινός Ύμνος της Μεγάλης Παρασκευής των Μαρωνιτών του Λίβανου. Απόδοση στα ελληνικά από τον Νίκο Γκάτσο.
Εξαιρετική η ερμηνεία από τη Εριφύλη Σαββίδη και τη Γεωργία Δεληγιαννοπούλου, όπου η Γεωργία Δεληγιαννοπούλου κρατά το ίσο και φαίνεται ότι έχει κάνει τη διδασκαλία· έτσι και οι δυο τους δημιουργούν αυτή την αίσθηση του βυζαντινού ύμνου.
«μάνα μου μάνα
τον ήλιο σου φέρε μου
πάνω στο σταυρό»
Εμβληματική η μορφή της μάνας, διατρέχει όλη την παράσταση άμεσα ή έμμεσα, η γυναίκα – μάνα, ερωμένη, ταλαίπωρη νοικοκυρά, δυνάστης, για να αλαφρύνει στο τέλος, γυναίκα του γλεντιού.
Ο Σταύρος Φατούρος τραγουδά το «Λούζεται η αγάπη μου», ενώ υποτίθεται ότι δύο λουόμενες κάθονται στην όχθη και η μια πλέκει τα μαλλιά της άλλης. Εξαιρετικά τα κορίτσια που υποδύονται
τους ρόλους, με κίνηση και έκφραση νεανική, μαζί με την ξεχωριστή ερμηνεία του Σταύρου Φατούρου. Ακολουθεί μια σπάνια φωνή του Βασίλη Γεωργιάδη που ερμηνεύει τη «Μαρίνα»
των Θεοδωράκη - Ελύτη. «Από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά», ποίημα τουΛόρκα – απόδοση Λ. Παπαδόπουλος, μουσική Γ. Γλέζος, με εκπληκτική ερμηνεία της Γεωργίας Δεληγιαννοπούλου, μαζί της ο Δημήτρης Κομβούτης και εκείνος μια παρουσία ιδιαίτερη από ερμηνευτική πλευρά. Διήγηση με κείμενο της ομάδας για έναν κίναιδο δάσκαλο, που παρενοχλούσε τα μικρά κορίτσια, μαθήτριές του και όταν κάποιοι γονείς ζήτησαν να απολυθεί, λυπήθηκαν τη γυναίκα του και τα παιδιά του και
απλά του επιβλήθηκε αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, για να συνεχίσει και αλλού την απαράδεκτη συμπεριφορά του. «Historia de un amor», ο έρωτας κομβικό σημείο στη ζωή της γυναίκας, ζωή και θάνατος και Navazesh από τον Mohammad Nezarat. Υπέροχη φωνή. Το πρώτο μέρος τελειώνει με τη
«Μαίρη Παναγιωταρά» του Λουκιανού Κηλαηδόνη με τη Γιούλη Γεωργοπούλου. Δεν τραγουδά
μόνο, ερμηνεύει με τη κίνηση, την έκφραση, το ύφος, τη φωνή. Μαζεύει ρούχα από κάτω, όπως κάνουν συνήθως οι μητέρες, βγάζει τα ρούχα της τα επαγγελματικά, φορά ποδιά κουζίνας και όταν το βράδυ θα πρέπει να εκτελέσει τα συζυγικά καθήκοντα, λύνει τα μαλλιά της για να καταλήξει ότι είναι ένα θύμα τυπικό.
Το δεύτερο μέρος ξεκινά με το τραγούδι του Τζίμη Πανούσημε τον Σταύρο Φατούρο «Ένα τραγούδι για το χειμώνα» για τη συντριβή, για ένα άλλο αδιέξοδο μιας θηλυκής φύσης. «Καίγομαι» τουΣταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Γκάτσου με τη Λιάνα Ανδρεοπούλη για εκείνη την εσωτερική και ασίγαστη φωτιά και μετά Λιλήθ για τον αήττητο φόβο. Στο επόμενο τραγούδι «Για δυο ζευγάρια ρόδα» παραδοσιακό. Η Μαριέττα Δελώτη την Τετάρτη 17 Μαΐου 2017, υποδύθηκε όλους τους ρόλους. Τη λογοδοσμένη νεαρή, που έδωσε δυο ζευγάρια ρόδα στο πριγκιπόπουλο, τη μάνα, που την επέκρινε και καταδίκασε, τα αδέλφια, που την ξυλοφόρτωσαν μέχρι θανάτου και ξανά το παράπονο της αδικοχαμένης νέας, για να ακολουθήσει το υπέροχο
πια παραδοσιακό τραγούδι από τον Γιάννη Παπαθύμνιο, με μια μοναδική ερμηνεία και εκείνο το τράβηγμα της νεκρής εκτός σκηνής με το κόκκινο του αίματος πανί. Αυτό το μέρος ήταν πολύ φορτισμένο και με ωραίες ερμηνείες.
Ακολουθεί η «Περσεφόνη» του Θ . Παπακωνσταντίνου με τη Βίλυ Κεραμά σε μια εσωτερική ερμηνεία. Η Βίλυ Κεραμά παίζει επίσης εξαιρετικά κρουστά και μπεντίρ.
«...στον Άδη κατεβαίνω
Κατεβαίνω σα νυφούλα
πού ‘χασε το μάγκα της
ωχ ωχ ωχ, το λούσο
και τα φράγκα της
ωχ ωχ ωχ, το λούσο
και τα φράγκα της»…
Μετά το μεσαιωνικό πολυφωνικό χορωδιακό μαδριγάλι «Αl linda amiga» ακούγεται το υπέροχο παρηγορητικό ποίημα της Κατερίνας Γώγου με την Αφροδίτη Παναγιώτου «Θάρθει καιρός», για να τελειώσει η παράσταση με πιο ελαφρές, λαϊκές και χαρούμενες μουσικές επιλογές και βέβαια με το ομώνυμο τραγούδι του Β. Τσιτσάνη «Σερσέ λα Φαμ». Ο επίλογος με τα «Μισοφόρια» των Χατζιδάκι, Σακελλάριου.
Στην παράσταση αυτή είναι αξιοσημείωτο ότι συμμετέχουν παλιοί μαθητές της Γεωργίας Δεληγιαννοπούλου, συνάδελφοί της και άλλοι ερασιτέχνες ηθοποιοί και μουσικοί, που έχουν πραγματικά διδαχτεί και ερμηνεύουν τα κείμενα και τα τραγούδια τους, έχουν βρει διέξοδο στο ταλέντο τους και μέσα σε ένα υγιές πλαίσιο δημιουργούν και μας προσκαλούν να τους απολαύσουμε. Αξιοσημείωτη η κινησιολογία της Γκέλυ Παπαγεωργίου – Χρυσοσπάθη, καθώς και η συμμετοχή της στη σκηνοθεσία μαζί με την Γεωργία Δεληγιαννοπούλου.
Μαρία Μαρή
Εκπαιδευτικός
Θεατρολόγος